Ἡ νίκη στὴν Ἰσσὸ εἶχε καὶ τὶς συμβολικὲς συνιστῶσες της. Ὁ Δαρεῖος ἄφησε τὴ μητέρα του, τὴ γυναίκα του, τὰ παιδιά του, ποὺ τὸν περίμεναν στὸ στρατόπεδο θρηνώντας τον ταυτόχρονα, καθὼς νόμιζαν ὅτι εἶχε σκοτωθεῖ. Ὁ Ἀλέξανδρος ἔστειλε τὸν Λεοννάτο νὰ τοὺς διαμηνύσει ὅτι θὰ ζήσουν μὲ ὅλες τὶς βασιλικὲς τιμές.
Ὁ Ἀλέξανδρος μὲ ταχύτητα καὶ ὀργάνωση νίκησε πρῶτα τὸ φημισμένο περσικὸ ἱππικὸ καὶ ἔπειτα τὸ πεζικό. Οἱ Ἕλληνες μισθοφόροι κυκλώθηκαν καὶ γλύτωσαν μόνο 2.000, οἱ ὁποῖοι στάλθηκαν ἁλυσοδεμένοι στὴν Ἑλλάδα νὰ ἐργασθοῦν ἔτσι γιὰ ὅλη τους τὴ ζωή, ἐπειδὴ «ἂν καὶ Ἕλληνες πολέμησαν ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων».
Ἡ Ἀσία ἦταν μπροστὰ στὸν Ἀλέξανδρο καὶ ὁ ἴδιος ὡς Βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων θὰ ἔπαιρνε ἐκδίκηση γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῶν Περσῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ὁ Μακεδόνας βασιλιὰς κάρφωσε τὴ λόγχη του στὴ γῆ, προσέφερε ἕνα στεφάνι στὸν τάφο τοῦ Ἀχιλλέα, ἐνῷ ὁ Ἡφαιστίωνας στὸν τάφο τοῦ Πατρόκλου.
Ὁ Ἀλέξανδρος ἀφοῦ τακτοποίησε τὶς τρέχουσες ὑποθέσεις, οἱ ὁποῖες δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ διεκπεραιωθοῦν ἀπὸ τὸν ἀντικαταστάτη του, ξεκίνησε νὰ συζητᾶ μὲ τοὺς διοικητές του τὴν ἐκστρατεία. Αὐτή ποὺ θὰ ἄλλαζε τὴ ροὴ τῆς ἱστορίας καὶ θὰ ἀναδείκνυε τὴ μεγάλη προσωπικότητα τοῦ πολιτικοῦ καὶ στρατιωτικοῦ Ἀλέξανδρου.
Στὴν Κόρινθο ὁ Ἀλέξανδρος συναντᾶ τὸν φιλόσοφο Διογένη. Μένει ἔκπληκτος ἀπὸ τὴ σοφία καὶ τὴ σεμνότητα τοῦ συνομιλητῆ του, ὅπως καὶ ἀπὸ τὴν ἀέναη ἀναζήτηση τοῦ φωτός, τῆς ἀλήθειας, καὶ ἀναφωνεῖ: «Ἂν δὲν ἤμουν ἤδη βασιλιάς, θὰ ἤθελα νὰ ἤμουν Διογένης». Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Διογένη καθὼς καὶ τὰ μηνύματα ποὺ πῆρε ἀπὸ τὴ συνομιλία τους θὰ τὸν συντροφεύουν σὲ ὅλη τὴ ζωή του.
Ὁ Φίλιππος δημιουργεῖ τὸ 337 τὸ «Κοινὸν τῶν Ἑλλήνων» καὶ θεσμοθετεῖ τὸ Κοινὸ Συμβούλιο. Τὸ «Κοινόν», μὲ πολιτικὸ καὶ στρατιωτικὸ κέντρο τὴ Μακεδονία καὶ πολιτισμικὸ κέντρο τὴν Ἀθήνα, ἀποτελοῦσε μιὰ ἰσχυρὴ ἕνωση – ὁμοσπονδία, ποὺ εἶχε τὴ δύναμη νὰ ἐπιβάλει τὶς ἀπόψεις μὲ πολιτικὸ καὶ διπλωματικὸ τρόπο καὶ, ὅπου ἀπαιτεῖτο, μὲ στρατιωτικὴ δύναμη ἀπὸ 15.000 ἱππεῖς, 200.000 πεζοὺς καὶ 160 τριήρεις μὲ πληρώματα 30.000 ἀνδρῶν.
