Ἡ Ἀσία ἦταν μπροστὰ στὸν Ἀλέξανδρο καὶ ὁ ἴδιος ὡς Βασιλιὰς τῶν Ἑλλήνων θὰ ἔπαιρνε ἐκδίκηση γιὰ τὰ ἐγκλήματα τῶν Περσῶν στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο. Ὁ Μακεδόνας βασιλιὰς κάρφωσε τὴ λόγχη του στὴ γῆ, προσέφερε ἕνα στεφάνι στὸν τάφο τοῦ Ἀχιλλέα, ἐνῷ ὁ Ἡφαιστίωνας στὸν τάφο τοῦ Πατρόκλου.
Ὁ Ἀλέξανδρος διαβάζοντας τὴν Ἰλιάδα, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες τῆς ἐποχῆς του, εἶχε ἐντυπωσιαστεῖ ἀπὸ τὰ κατορθώματα τοῦ Ἀχιλλέα, ἀπὸ τὴ γενναιότητα, τὴν ἀνδρεία, τὸ μεγάλο ἑλληνικὸ πολιτισμικὸ φορτίο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἀνθρωπιά του. Ὁ Ἀχιλλέας ὑπῆρξε τὸ πρότυπο γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο, γιατὶ διάβασε ὅτι ὁ Ἀχιλλέας ἦταν ἕνας ἄνθρωπος – πολεμιστής, ποὺ πέτυχε τόσα πολλὰ σὲ τόσο μικρὸ χρονικὸ διάστημα.
Τὸ ὄνομά του εἶχε μείνει γιὰ πάντα στὶς καρδιὲς καὶ στὰ χείλη Ἑλλήνων καὶ μή, καὶ κάθε ἀναφορὰ σὲ πολέμους καὶ κατορθώματα στὸν ἀρχαῖο κόσμο, ἦταν ταυτισμένη μὲ τὸν Ἀχιλλέα.
Γιὰ τὸν Ἀλέξανδρο ὅμως δὲν ἦταν μόνον ἕνας Ἕλληνας, ποὺ κατόρθωσε τὰ ἀκατόρθωτα, ἀλλὰ καὶ ἕνας πρόγονός του.
Ὁ Ἀλέξανδρος θυσίασε στὴν Ἀθηνᾶ Τρωάδα καὶ ξέπλυνε τὴν ἱεροσυλία ποὺ εἶχε διαπράξει ὁ πρόγονός του Νεοπτόλεμος, γιὸς τοῦ Ἀχιλλέα, ποὺ εἶχε σκοτώσει τὸν Πρίαμο στὸν βωμὸ τοῦ Διός.
Θυσίασε πρὸς τιμὴν τοῦ Πριάμου καὶ εὐχήθηκε νὰ μὴν μεταφέρει ὁ Πρίαμος τὴν κατάρα του στοὺς ἀπογόνους τοῦ Νεοπτόλεμου. Ἔτσι ὁ Ἀλέξανδρος ἤθελε νὰ ἔχει μαζί του καὶ τὴ θεὰ Ἀθηνᾶ καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ Πριάμου.
Μετὰ ὁ Ἀλέξανδρος κάρφωσε τὴ σάρισά του στὸ χῶμα τῆς Ἀσίας, μὲ σκοπὸ νὰ δηλώσει τὴν ἀποφασιστικότητά του γιὰ τὴ νίκη.